Arrogante Wopke Hoekstra weigert op te stappen
Het CDA wordt, net als de hele politiek, gegijzeld door een arrogante politicus die niet genoeg kan krijgen van mácht.
Wopke Hoekstra is een afgrijselijk figuur. Het is echt een man waarvan je zegt: dát is nou een McKinsey vent. Een McKinsey vent? Ja, een McKinsey vent. Hij heeft jarenlang bij dat adviesbureau gewerkt. Het is een bureau dat bedrijven hoegenaamd helpt sterker en beter te worden. Wat de consulenten van McKinsey feitelijk doen is bedrijven helemaal ombouwen, ze ontdoen van hun ziel, en vervolgens zoveel mogelijk snijden in het personeelsbestand als nodig is om tot een kleine kern te komen van mensen die doodongelukkig zijn, maar die wel een leuke profit kunnen maken voor aandeelhouders.
McKinsey gaat over lijken om een winstje te kunnen draaien. Alles voor de almachtige euro (of dollar). Er zijn hele boeken geschreven over de vreselijke wijze waarop McKinsey-’adviseurs’ te werk gaan. Lees maar. Wel een waarschuwing: je wordt er niet blij van.
Dat is het bedrijf waar Hoekstra is ‘groot’ geworden. Dan bedoel ik niet dat hij daar anderhalf jaar heeft gewerkt en in die tijd vooral assistentenwerk heeft geleverd. Nee, Hoekstra was daar sinds 2006 partner. Dat is een serieuze topbaan. Met een hoog inkomen, en een belangrijke verantwoordelijkheid om ‘klanten’ van het consultancy op hun kop te zetten en uit te zuigen voor elke mogelijke euro.
Die man heeft het nu voor het zeggen bij het CDA. Wat dit betekent? Nou, we zien het elke dag voor onze ogen gebeuren. De man parasiteert zowel op de Nederlandse bevolking als op zijn eigen partij. Overal in het land is er onrust, het CDA wordt totaal lamlendig geslagen - er is nog maar weinig over van die partij. Maar het boeit Hoekstra he-le-maal niets. Zijn missie is namelijk: macht. En nu hij macht heeft laat hij die nooit meer los.
Dat zie je vandaag ook weer. Hoekstra heeft namelijk al laten weten dat hij niet van plan is om op te stappen. Let wel, vandaag komt de top van het CDA bij elkaar om te praten over de afgrijselijke verkiezingsuitslag voor hun partij. Ze willen daar onder meer praten over Hoekstra’s positie, want die ligt intern natuurlijk onder vuur.
Hoekstra’s reactie voor de meeting zelfs maar begint? “Ik proef steun vanuit de partij.” Hij gaat nergens heen. Oh ja, hij zegt dat er “veel emotie en verdriet” en verdriet is in de partij, maar ach. Tja. Dat betrekt hij niet op zichzelf. Het is meer een algemeen probleem.
Vervolgens laat hij zijn vriendelijke McKinsey gezicht zien: “Er is echt iets aan de hand in de samenleving. Het laat zien hoe groot de kloof is tussen Den Haag en de rest van het land. Zo’n verkiezingsuitslag hebben we in decennia niet op deze manier gezien.”
Dit is echt McKinsey tot en met. Het bedrijf doet net alsof het pal staat voor normen en waarden, aan het klimaat denkt, en heel personeelsvriendelijlk is. Zoals Walt Bogdanich en Michael Forsythe uitleggen in When McKinsey Comes to Town (de Nederlandse versie kan je hier kopen) is dat echter een leugen. Een facade. Een theaterstukje voor het grote publiek. Feitelijk zorgt McKinsey voor “grote bezuinigingen, inclusief grote ontslagenrondes en het bezuinigen op onderhoud, zodat de winst op korte termijn wordt opgedreven, waardoor de aandelen van de bedrijven in kwestie stijgen en de rijkdom van de executives aan de top van het bedrijf dus toeneemt… maar dat alles gaat ten koste van het personeel én van de veiligheid op de werkvloer.”
Een voorbeeldje? McKinsey moedigde verzekeringsmaatschappijen aan “om het schier onmogelijk te maken voor slachtoffers om uitbetalingen te krijgen.” Het bedrijf “gebruikte contacten in de Amerikaanse overheid om Wall Street bedrijven te beschermen,” “moedigde corruptie aan in ontwikkelingslanden zoals in Zuid-Amerika,” en “ondermijnde zorgplannen in Amerika en nog veel meer.”
Hoekstra ís McKinsey. Tot op het bot. Hij doet nu met Nederland wat hij jarenlang voor McKinsey gedaan heeft. Het gevolg is dat Nederland behandeld wordt als een bedrijf dat totaal uitgeknepen moet worden om elke mogelijke euro eruit te persen. En als hij dan verkiezingen verliest weigert hij gewoon op te stappen want ach, “we moeten hier even doorheen.”
Wat een schande. En wat een grof schandaal dat dit soort types het voor het zeggen hebben in ons land.